Uwarunkowania lokalizacji miejskich centrów logistycznych w koncepcji zrównoważonego rozwoju

Abstrakt

Procesy podejmowania decyzji dla celów planowania infrastruktury kompatybilnej ze środowiskiem naturalnym są niezwykle złożone, podobnie jak same procesy logistyczne. Koncepcje lokalizacji miejskich centrów logistycznych zostały porównane ze strefami ekologicznego zagrożenia w Polsce. Wyodrębniono w ten sposób obszary o wysokim stopniu degradacji środowiska naturalnego szczególnie niekorzystne z punktu widzenia lokalizacji nowych centrów logistycznych. Decyzję o lokalizacji planowanego przedsięwzięcia należy podjąć na podstawie opracowanej wcześniej, specjalnej procedury dotyczącej oceny realizacji inwestycji i jej wpływu na środowisko naturalne. Celem opracowania jest wskazanie na infrastrukturę miejskich centrów logistycznych jako na jeden z niezbędnych i najbardziej efektywnych czynników determinujących zrównoważony rozwój. Z reguły infrastrukturę można tworzyć na dwa sposoby. Pierwszy nakazuje budować przedsiębiorstwo, a później jego infrastrukturę, drugi zaś zaleca podejście odwrotne. Z punktu widzenia infrastruktury zrównoważonego rozwoju właściwe wydaje się podejście drugie, pozwalające na skuteczną realizację strategii zrównoważonego rozwoju. Pierwsze podejście może jedynie doprowadzić do spadku znaczenia pojęcia zrównoważonego rozwoju w mentalności i świadomości społecznej. Różnorodność podejść w literaturze przedmiotu definiujących pojęcie infrastruktury zrównoważonego rozwoju obejmuje zarówno obszar ekonomii, społeczeństwa i środowiska. Istotnym z punktu widzenia przyszłych pokoleń wydaje się być aspekt środowiskowy dotyczący tworzenia miejskich centrów logistycznych w dobie zrównoważonego rozwoju. Jedną z zasadniczych właściwości środowiska naturalnego jest równowaga, która zachodzi, gdy odpływ i dopływ energii i materii w przyrodzie są zrównoważone. Środowisko naturalne znajduje się w ciągłej interakcji z człowiekiem, aby nie dopuścić do jego gradacji podejmowane są działania zmierzające do zapobiegania wyrządzeniu szkód fizycznemu otoczeniu lub zasobom naturalnym, prowadzone są także czynności zmierzające do zmniejszenia ryzyka wystąpienia strat, bądź zachęcające do efektywnego wykorzystywania zasobów naturalnych, w tym środki służące oszczędzaniu energii i stosowania odnawialnych źródeł energii.